31 Mayıs 2014 Cumartesi

Yalnızlık


Hayatım boyunca hiçbir zaman yalnız olmadım. Her zaman ya bir flörtüm ya da bir sevgilim vardı. En son ilişkimi yaklaşık 1,5 yıl önce bitirip "artık yalnız kalmak istiyorum yeaaa" şeklinde kendimi sonu olmaya uçsuz bucaksız okyanuslara doğru atmıştım.

Atmıştım. Bir süre eğlenceliydi , kimseye hesap vermemek ,kimseyi düşünmeden hareket etmek.

Aylar geçti. Uzun bir süre hayatımda kimse olsun istemiyorum, kendimi tanımak istiyorum gibi düşüncelerle bu süreyi idare ettim. Yeni edinilen bir çevre, mutlu olmamı sağlıyordu. Her şey çok eğlenceliydi.Ta ki...

Kankanın sevgili yapması. O da ilk başlarda eğlenceliydi aslında. Kankanın yeni erkek arkadaşı sevdiğin bir arkadaşınsa başlarda çok eğleniyorsun. Beraber gezip tozmalar, onların aşklarını yaşarken sen de onların mutluluğunu paylaşıyorsun falan filan derken, bir bakmışsın bunlar sevgililiğin bokunu çıkarmış, "aşkom bebeem"in dibini vurmuşlar. Beraber otururken birden gelen abuk subuk ,insanı gıcık eden "muck muck" sesleri...

Bir yandan gıcık olurken, bir yandan da yalnız olduğunun farkına varıyorsun. Herkes güzel olduğunu düşünüyor, ama sen artık onu bile düşünemiyorsun, sanki hiçbir zaman sevgilisi olmamış ergen bir tip gibi umutsuzca etrafına bakıyorsun.

Beyaz atlı prensi beklemeye başladım yeniden, erkekleri çok iyi tanıdığını iddia eden ben, tekrardan beyaz bir sayfa açtım,ve aynı romantik komedi filmlerindeki gibi bir aşkın olabileceğine inanmaya başladım.

Tabi makul ölçülerde.

0 yorum:

Yorum Gönder

Blogger tarafından desteklenmektedir.